sûcdar

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: sûc·dar

Rengdêr

sûcdar

1. Kesa/ê ku tawanek yan hin tawan kirine, kesa/ê ku bûye sedemê peydabûna tawanekê yan hin tawanan.

   Hevmane: tawanbar, gunehbar, tometbar

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: سووجدار

Herwiha

• sucdar
• swîcdar

Jê

• sûcdar bûn (lêker)
• sûcdar kirin (lêker)
• sûcdarbûn (navdêr)
• sûcdarî (navdêr)
• sûcdarîtî
• sûcdarkirin (navdêr)
• sûcdartî

Etîmolojî

Ji sûc +‎ -dar.

Werger

• Afrîkansî: skuldig
• Almanî: schuldig → de, Gesetzloser → de m, Missetäter → de m, Schuldiger → de m, Verbrecher → de m, ^?Gesetzesbrecher → de m
• Danmarkî: skyldig → da
• Erebî: مذنب → ar, مجرم → ar, خاطئ, مخطئ, آثم → ar, جاني, متهم
• Esperantoyî: kulpa
• Farisî: گناه → fa, گناهکار → fa, مجرم → fa, مرتکب → fa, تاوانبار
• Ferî: sekur
• Fînî: syyllinen → fi
• Fransî: coupable → fr
• Frîsî: skuldich
• Holendî: schuldig → nl
• Îbranî: אָשֵׁם → he
• Îngilîzî: guilty → en, culpable → en, reprobate → en, ^?faulty → en, ^?imputative → en, ^?incriminatory → en
• Îtalî: colpevole → it
• Katalanî: culpable → ca
• Malezî: bersalah
• Mecarî: bűnös → hu
• Norwecî: skyldig
• Papyamentoyî: kulpabel
• Portugalî: culpado → pt, culpável
• Spanî: culpable → es
• Swêdî: skyldig → sv
• Tirkî: suçlu → tr, mücrim → tr