ruhdar
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
ruhdar
- candar, giyandar,
mirov û ajel û tiştên din yên ku ruh û can heye- (Mînakekê bide) (biguhêre)
- liserxwe, geş, şen, şeng, çist
- Dayika Rûs a ciwan wê demê wisa ruhdar bûbû, te digot qey wê xûşka xwe ya helal dîtiye. — (Dê û Dêmarî, Egîdê Xudo, Weşanên Nûdem)