reht

Kurmancî

Rengdêr

reht

1. Westî, betilî,
   gava yek karekî giran dike û dikeve ew rewşa ku nema bikare kar bike.

Bide ber

• rehet

Bikaranîn

Lêker:

• reht bûn
• reht kirin

Navdêr:

• rehtbûn
• rehtkirin

Rengdêr:

• rehtbûyî
• rehtkirî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Erebî: قلق‎ → ar
• Farisî: بیتاب‎
• Îngilîzî: worried → en,upset → en, ^?pooped → en
• Tirkî: argın → tr, bitap → tr, haşat → tr, pestil → tr