reht

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: reht

Rengdêr

reht

1. Gava yek karekî giran dike û dikeve ew rewşa ku nema bikare kar bike.

   Hevmane: westî, betilî

Bide ber

• rehet

Jê

• reht bûn (lêker)
• reht kirin (lêker)
• rehtbûn (navdêr)
• rehtbûyî (rengdêr)
• rehtkirin (navdêr)
• rehtkirî (rengdêr)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Erebî: قلق → ar
• Farisî: بیتاب
• Îngilîzî: worried → en,upset → en, ^?pooped → en
• Tirkî: argın → tr, bitap → tr, haşat → tr, pestil → tr