reht

Kurdî

Rengdêr

reht

1. Westî, betilî,
   gava yek karekî giran dike û dikeve ew rewşa ku nema bikare kar bike.

Bide ber

• rehet

Bikaranîn

Lêker:

• reht bûn
• reht kirin

Navdêr:

• rehtbûn
• rehtkirin

Rengdêr:

• rehtbûyî
• rehtkirî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoja "biguherîne" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Erebî: قلق ^→ ar
• Farisî: بیتاب ^→ fa
• Inglîzî: worried ^→ en,upset ^→ en, ^?pooped ^→ en
• Tirkî: argın ^→ tr, bitap ^→ tr, haşat ^→ tr, pestil ^→ tr