refîq

 Binêre herwiha: Refîq

Kurdî

Rengdêr

refîq

1. heval, hogir, dost, kirîv, hevrê
   • Min go ji kerîm telbe û daxwaz-i çi hacet
     Min nale refîq in xem û tehlî ne musahib
     Firyad-i enîsê min e demsaz-i çi hacet— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Herwiha

• rafîq

Bide ber

• reqîb
• reqîq

Jê

• refîqî
• refîqîtî
• refîqtî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?].