rûpûş

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ruːˈpuːʃ/
• Kîtekirin: rû‧pûş

Navdêr

rûpûş m

1. Binêre rûpoş.
   • Du kesên cil û bergên wan ên taybet li wan li pêşberî wî bûn. Rûpûş xistibûn serê xwe... — (Mîran Janbar, Qolyeya Cécileê, Weşanxaneya Lîs, 2012, çapa 1ê, r. 99, ISBN 9786054497010)