rûbirû

Kurmancî

Rengdêr

rûbirû

1. beramberî, li hember, li def êk

   Min nevêt bi telefonê digel te biaxivim, lê min divêt te rûbirû bibînim û bibêjim te.

Bikaranîn

Lêker:

• rûbirû kirin

Navdêr:

• rûbirûbûn
• rûbirûkirin

Etîmolojî

• rû + bi + rû

Werger

• Almanî: ^?frontal → de, ^?von Angesicht zu Angesicht
• Erebî: وجهاً لوجه‎, شخصياً‎
• Farisî: روبرو‎ → fa, مقایسه‎ → fa, روبرو مقایسه‎, ^?روبه رو‎, ^?رودررو‎ → fa
• Îngilîzî: face to face → en, in person → en, ^?reciprocal → en
• Tirkî: karşılıklı → tr, karşı karşıya → tr, yüz yüze → tr, ^?yüzleşmece → tr, ^?burun buruna → tr, ^?faça façaya → tr, ^?yüz be yüz