rûbirû
Bilêvkirin
[biguhêre]- Kîtekirin: rû·bi·rû
Rengdêr
[biguhêre]rûbirû
- Beramberî, li hember, li def êk.
- Min nevêt bi telefonê digel te biaxivim, lê min divêt te rûbirû bibînim û bibêjim te.
Jê
[biguhêre]- rûbirû kirin (lêker)
- rûbirûbûn (navdêr)
- rûbirûkirin (navdêr)
Etîmolojî
[biguhêre]Werger
[biguhêre]- Almanî: ?frontal → de, ?von Angesicht zu Angesicht
- Erebî: وجهاً لوجه, شخصياً
- Farisî: روبرو → fa, مقایسه → fa, روبرو مقایسه, ?روبه رو, ?رودررو → fa
- Îngilîzî: face to face → en, in person → en, ?reciprocal → en
- Tirkî: karşılıklı → tr, karşı karşıya → tr, yüz yüze → tr, ?yüzleşmece → tr, ?burun buruna → tr, ?faça façaya → tr, ?yüz be yüz