qerimî

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

qerimî, r-ya req

  1. westiyayî, betilî, mandî, tehibî, kerixî, bêçare, bêhal
    Ez seetekê ji piyan ve sekinîm loma lingên min qerimî ne.
    • Dê û bavê min jî li benda min bûn, çavên wan li riya min qerimî bûn, wan ez nedîtim û mirin. — (Firat CewerîPayiza DerengAvesta2014, r. 28)
  2. qerisî, tezî, cemidî
    Firinde dê vê zivistanê ji ber sarmayê qerimî bibin.

Herwiha[biguhêre]

Têkildar[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji qerimîn.

Werger[biguhêre]

Formeke lêkerê[biguhêre]

qerimî

  1. Formeke qerimîn:
    1. dema borî ya sade kesa duyem yekjimar
    2. dema borî ya sade kesa sêyem yekjimar