qed

Kurdî

navdêr, nêr
rengdêr

Wate

1. parî, parçe, ker, pirt, pişk, beş
   • qedek nanî û firrek avê
     pariyek nanî û qultek avê

Herwiha

1. qede (2)

Bide ber

• qe
• qeft
• qer
• qet
• qey

Bikaranîn

Lêker:

• qed bûn
• qed kirin
• qitqitî kirin

Navdêr:

• qedbûn
• qedkirin

Rengdêr:

• qedbûyî
• qedkirî

Etîmolojî

ji erebî قطع (qet'), hevreha aramî ܩܛܥܐ (qet'a), îbrî קטע (qet'a). Ji eynî rehî: qedandin, qedîn, qet, qetandin, qeten, qetiyen, qetîn, qete, qite...

Jê

• qedî
• qedîtî

Ji wêjeya klasîk

Toz û xubara seherê ber çimen
Qed neşere t-tîbe we-bi-l-miski fah
Fêris û rimbaz-i gihan yek bi tîr— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Farisî: قد ^→ fa, قامت ^→ fa
• Inglîzî: lain ^→ en, piece ^→ en, trunk ^→ en