qayil

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
qayil	qayiltir	herî qayil (merkezî) tewrî qayil (rojavayî) qayiltirîn (soranîzm)

qayil

1. qane, îqna, razî, kesa/ê tiştekê qebûl dike yan pê kêfxweş e, razîbûn li ser tiştek
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Herwiha

• qaîl
• qayîl

Jê

• neqayil
• (lêker) qayil bûn
• (lêker) qayil kirin
• (navdêr) qayilbûn
• (rengdêr) qayilbûyî
• qayilî
• qayilîtî
• qayilkar
• qayilkarî
• qayilker
• qayilkerî
• (navdêr) qayilkirin
• (rengdêr) qayilkirî
• qayiltî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Erebî: ^?راضي, ^?مقتنع, ^?مقنع
• Farisî: راضی → fa, قائل → fa
• Îngilîzî: agree → en, convince → en, persuade → en, reconcile → en, ^?accepter → en, ^?acquiescent → en, ^?compliant → en, ^?consenting → en
• Tirkî: kail → tr, razı → tr