qayil

Kurdî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
qayil	qayiltir	herî qayil qayiltirîn

qayil

1. qane, îqna, razî, kesa/ê tiştekê qebûl dike yan pê kêfxweş e, razîbûn li ser tiştek

Herwiha

• qaîl
• qayîl

Jê

• (Lêker) qayil bûn
• (Lêker) qayil kirin
• (Navdêr) qayilbûn
• (Navdêr) qayilkirin
• (Rengdêr) qayilbûyî
• (Rengdêr) qayilkirî
• qayilî
• qayilkar
• qayilkarî
• qayilker
• qayilkerî
• qayilîtî
• qayiltî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Farisî: راضی‎ → fa, قائل‎ → fa
• Erebî: ^?راضي‎ → ar, ^?مقتنع‎ → ar, ^?مقنع‎ → ar
• Tirkî: kail → tr, razı → tr
• Inglîzî: agree → en, convince → en, persuade → en, reconcile → en, ^?accepter → en, ^?acquiescent → en, ^?compliant → en, ^?consenting → en