peyatî

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: pe·ya·tî

Navdêr

peyatî m

1. rewşa peyabûnê
2. mirovatî, mêranî, zelamî, merdî, xurtî, nêrtî, çalakî, pêger^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji peya +‎ -tî.

Jê

• peyatî çûn (lêker)
• peyatî kirin (lêker)
• peyatîçûn (navdêr)
• peyatîkirin (navdêr)

Werger

• Farisî: پیاده روی
• Îngilîzî: manliness → en, virility → en
• Spanî: a pie → es, andando → es, peatonal
• Tirkî: adamlık → tr, yayalık → tr, yayan → tr, ^?tabanvay → tr