pencik
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
pencik
- pence, lam, nehperoşk, nehpik (ji bo tebayên dirende)
- tep, terpûsk, lep, lapûşk (ji bo lepê mirovan)
- Ez bi saetan seyra nikula wan, nexşên sîngê wan, baskên wan ên xweşik û pencikên wan ên pembe û narîn dikim. — (Roşan Lezgîn, Serketina Kewan, Weşanên Roşna, 2020, r. 68)
Werger[biguhêre]
[biguhêre]
pencik
- bo maneya "ji pêncan yek" Binêre pêncik.
Werger[biguhêre]
Tirkî[biguhêre]
[biguhêre]
pencik
- leşkerê ku ji nav dîlen şer tên bijartin
- belgeya koletiyê