pence

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. nînok, pencik, pencirk (bi taybetî yên tûj û dirrinde)
2. til, tilî, tipl, pêçî

Herwiha

• penc

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: په‌نجه

Ji

hevreha soranî په‌نجه (pence: til, tilî, tipl), farisî پنجه (pencê: dest, her pênc til), ji îranî, têkilî peyva pênc, bi farisî پنج (penc) + -e, bide ber inglîzî finger (til) ku têkilî peyva five (pênc) e. Bi heman awayî heft > hefte / heftî.

Bikaranîn

Lêker:

• pence kirin

Navdêr:

• pencekirin

Rengdêr:

• pencekirî

Ji wêjeya klasîk

Cinn û teyyarek mi dî werbû di min winda kirim
Dame ber pence w kulaban hilfirandim wek 'uqab
Suflewî înam û avêhtim zemîna zulmetê— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Farisî: پنجه ^→ fa
• Inglîzî: ^?digitiform ^→ en
• Tirkî: pençe ^→ tr

Inglîzî

pirrjimar

Gotin

• pêns

Wate

1. pens, pareyekê hûrde yê brîtanî ye

Bide ber

• penny