pence

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. nînok, pencik, pencirk (bi taybetî yên tûj û dirrinde)
2. til, tilî, tipl, pêçî

Herwiha

• penc

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: په‌نجه

Ji

hevreha soranî په‌نجه (pence: til, tilî, tipl), farisî پنجه (pencê: dest, her pênc til), ji îranî, têkilî peyva pênc, bi farisî پنج (penc) + -e, bide ber inglîzî finger (til) ku têkilî peyva five (pênc) e. Bi heman awayî heft > hefte / heftî.

Bikaranîn

Lêker: pence kirin

Navdêr: pencekirin

Rengdêr: pencekirî

Ji Wêjeya Klasîk

Cinn û teyyarek mi dî werbû di min winda kirim
Dame ber pence w kulaban hilfirandim wek 'uqab
Suflewî înam û avêhtim zemîna zulmetê— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Wergerr

farisî : پنجه → fa tirkî : pençe → tr

Inglîzî

pirrjimar

Gotin

• pêns

Wate

1. pens, pareyekê hûrde yê brîtanî ye

Bide ber

• penny