paxil

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. pişta mirovî, ji patikê heta nîva piştê
2. memik, çiçik, bersîng, sîng
   • paxila xwe kirin di devê zarrokê re
3. parçeya cilî ya dikeve ser sîngî
   • tişt kirin di paxila xwe de

Herwiha

• paşil
• paşl
• paxl
• pêşil
• pêşl
• pêxil
• pêxl

Bide ber

• bexîl
• faşil
• pêşêl

Ji wêjeyê

Bi wan lêvên şirîn go: rabe seyda!
Tu serbest î ji min çi b'kî, dikarî

Ji rê ve ez bezîme pê û destan
Bi jor ve hilkişîme ez ji xwarî

Ji bexçê paxilê çûme du sêvan
Ji bistanê riwan dêmên henarî

Ji lêvên erxewanî min du sed cam
Şeraba hingivînî nû, vexwarî

— (Cigerxwîn: Diyariya yarê)

Jê

• paxilî
• paxilk
• paxlik

Werger

• Elmanî: Busen ^→ de m, Brust ^→ de m, Brusttasche ^→ de m
• Farisî: آغوش ^→ fa, بغل ^→ fa, پهلو ^→ fa, جيب بغل ^→ fa
• Inglîzî: down someone's back ^→ en, breast ^→ en
• Tirkî: koyun ^→ tr, ^?hamile ^→ tr, ^?göğüs ^→ tr