padişa

Kurmancî

Navdêr

padişa

1. serokê welatekî (bi taybetî yê ku ne bi hilbijartinan bo demek diyarkirî hatiye ser desthilatê lê yê ku ta mirina xwe serok e)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• paşe
• paşah
• paşeh
• paşa
• padişah
• padişe
• padişeh
• padîşa
• padîşah
• padşa
• padşah
• padşe
• padşeh
• şa (2)
• şah
• şeh (2)

Hevmane

• melik
• melîk
• qiral
• qral

Etîmolojî

Ji zimanên îranî, hevreha soranî پاشا‎ (paşa) (paşa), farisî پادشاه‎ (padişah), pehlewî patexşah, hexamenîşî pati-xşayeth-, têkilî paye + şah.

Jê

• padişanişîn
• padişanişînî
• padişatî
• padişayane
• padişayî

Werger

• Almanî: Herrscher → de m
• Farisî: پادشاه‎ → fa, تاجور‎ → fa, پاشا‎ → fa, امیر‎ → fa, سلطان‎ → fa, نوه‎ → fa, سلطه‎ → fa
• Îngilîzî: bashaw → en, king → en
• Tirkî: hakim → tr, melik → tr, sultan → tr, şah → tr, padişah → tr, paşa → tr

Tirkî

Rengdêr

padişa

1. paşa
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. efendî, axa
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)