naçar

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

naçar

  1. mecbûr, bêçare, seqer

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

  • Herçî ko nekir bi dînî iqrar
    Naçar gelek bi şîr fena bûn
    Hetta ko hinek bi dîn teba bûn
     — (Ehmedê XanîMem û Zîn~1692)

Etîmolojî[biguhêre]

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger[biguhêre]

Tirkî[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

naçar

  1. neçar, bêçar, seqer