mukum

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
mukum	mukumtir	herî mukum (merkezî) tewrî mukum (rojavayî) mukumtirîn (soranîzm)

mukum

1. xurt, qayîm, qewî, xweragir, peyt

   Min ew mukum girê da, pişt rast be venabe ve.

Herwiha

• mikim
• mikum
• mukim

Etîmolojî

Ji erebî مُحْكَم (muḧkem) (qayim, xurt)

Jê

• mukumî
• mukumîtî
• mukumtî

Werger

• Erebî: ^?المریر → ar
• Îngilîzî: firm → en, strong → en, vigorous → en, securely → en, ^?rugged → en
• Tirkî: dayanıklı → tr, sağlam → tr