muhr

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /mʊhɾ/
• Kîtekirin: muhr

Navdêr

Tewandina muhr
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	muhr	muhr
Îzafe	muhra	muhrên
Çemandî	muhrê	muhran
Nîşandera çemandî	wê muhrê	wan muhran
Bangkirin	muhrê	muhrino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	muhrek	muhrin
Îzafe	muhreke	muhrine
Çemandî	muhrekê	muhrinan

Muhra serokkomariya Dewletên Yekbûyî yên Amerîkayê.

muhr m

1. Nîşana ku çêkerê/a belgenameyek fermî li wê belgeyê dide daku bêt zanîn ku resen e anku ne sexte ye.

   Hevmane: xitim, stamp, texme

2. Amûra ku ew nîşan pê tê çêkirin.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
3. (mecazî) Taybetmendî, xusûsiyet.
   • Ergatîvî muhra kurmanciyê ye — (Newzad Hirorî, Nefel.com, 2005))
4. (mecazî) Bandor, tesîr.

   Vê nûçeyê muhra xwe li rojevê kir.

Ji wêjeya klasîk

• Şûşeya nûrîn cesed lê
  Dergehê muhra ehed lê
  Eks û nişana semed lê — (Feqiyê Teyran, )

Herwiha

• mihir (2)
• mihr (2)
• mohir
• mohr
• mor (1)
• muhir

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: موهر

Bide ber

• muhrik

Jê

• bimuhr
• bêmuhr
• bêmuhrtî
• bêmuhrî
• bêmuhrîtî
• muhr kirin (lêker)
• muhrdar
• muhrdarî
• muhrker
• muhrkirin (navdêr)
• muhrkirî (rengdêr)
• muhrî (2)

Etîmolojî

Ji erebî مهر (muhr), ji zimanên îranî, bi farisiya navîn mihr, mitr, parsî mîhr, hexamenîşî mitre-, miθre-, avestayî miθro-, sanskrîtî मित्र (mitre-), hemû ji proto-îranî *mitra- (“peyman, ehd”). Heman peyv serekaniya mihrevan ya kurdî ye jî lê idiayên ku dibêjin peyva mîr û/yan merheba jî jê ne, bêbingeh in; ew herdu ji erebî ne. Peyva kurdî "muhr" û ya farisî مهر (muhr) bi forma erebîkirî ve ji erebî li kurdî û farisî vegeriye.

Werger

• Danmarkî : stempel → da
• Fînî : leima → fi
• Fransî : estampe → fr
• Îngilîzî : stamp → en, seal → en
• Spanî: sello → es
• Swêdî : stämpel → sv
• Tirkî : mühür → tr