mirarî

Kurmancî

Navdêr 1

mirarî mê

1. morî, mirwarî, mircan
   • Xasma ko kurê di van bijarî
     Durdane ye êk û êk mirarî — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: مراری‎

Etîmolojî

Hevreha farisiya navîn [skrîpt hewce ye] (mwlwʾlyt' /morwārīd/).

Çavkanî:

Werger

• Erebî: ^?العقیق‎ → ar, ^?العقیقة‎ → ar
• Îngilîzî: coral → en, ^?griseous → en, ^?pearliness → en

Navdêr 2

mirarî mê

1. Rewşa mirarbûnê.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Ji mirar + -î.

Werger

• Îngilîzî: unclean → en, uncleanliness → en, uncleanness → en
• Tirkî: inci → tr, mundarlık → tr, murdarlık → tr