mirîd

Kurmancî

Navdêr

mirîd

1. Kesa/ê li dû anku li pey kesekê/î yan tiştekê/î diçin.

   Hevmane: peyrew

   • Nêzîk şêx û sofî bikin
     Murşîd mirîdan hîn bikin
     Hetta ko ta'et nebttin — (Feqiyê Teyran, )
   • bi xwendina Eroûtîkayê dihesidim, hildiweşim, wek stêrka li asîmanan dixuricim. Bi eroûtîkayê, kolan û taxên Amedê razên xwe pêşkeş kirin. Hemû xortên bajêr tevî min, bûn mirîdên te. — (Arjen Arî, Xasenezer [arşîv], Evrensel Basım Yayın, 2015)
   • ... eşîretan yên bi hêz ew saz kiribûn û wisa kiribûn, ku mirîdên wan di hindava wan da piramin bûn, bi temamî di bin hukumê wan da bûn, lê zuriyetên wan nikaribûn wan saziyên, ku hinkûfî dewletê bûn, pêş bixin an jî bi kêmanî biparêzin. — (Yûrayê Dasinî, Rêwîtiya Ji Moskvayê Ber Bi Kurdistanê [arşîv], Na Yayınları, 2012, r. 7)

Herwiha

• mirûd
• murîd
• murûd

Jê

• mirîdane
• mirîdî
• mirîdîtî
• mirîdtî

Bide ber

• midûr

Etîmolojî

Ji erebî مريد‎ (murîd) ji mi- + rehê ر و د‎ (r-w-d-, “lê gerîn, li pey çûn, dan dûv”). Ji eynî rehî: mirad, îrade.

Werger

• Danmarkî: eftersnakker → da
• Erebî: ^?تابع‎ → ar
• Farisî: مرید‎ → fa, مُرید‎ → fa
• Fînî: seuraaja → fi, kannattaja → fi
• Fransî: adepte → fr
• Îdoyî: adepto → io
• Îngilîzî: follower → en, supporter → en, disciple → en, adherent → en
• Rusî: адепт → ru (adept)