mirîşo

Kurmancî

Navdêr

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	mirîşo	mirîşo	mirîşo
Îzafe	mirîşoya	mirîşoyê	mirîşoyên
Çemandî	mirîşoyê	mirîşoyî	mirîşoyan
Nîşandera çemandî	wê mirîşoyê	wî mirîşoyî	wan mirîşoyan
Bangkirin	mirîşoyê	mirîşoyo	mirîşoyino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	mirîşoyek	mirîşoyek	mirîşoyin
Îzafe	mirîşoyeke	mirîşoyekî	mirîşoyine
Çemandî	mirîşoyekê	mirîşoyekî	mirîşoyinan

mirîşo mê û nêr

1. mirovê/a ku miriyan dişo
   • Mela rabe ji xew îro, Heta kengî mirîşo bî, Bi destê dijminê millet, Ne şerme, ko tu kaşo bî? — (w:Cegerxwîn)

Etîmolojî

Ji mirî + -şo (“şûştin”).

Werger

• Tirkî: gassal → tr, ölü yıkayıcısı → tr, yıkayıcı → tr