miqabil

Kurdî

Rengdêr

miqabil

1. hember, hevber, beraber, pêşber, li ber hev
   • Xurşîd e mah û müşteri
     Pêrû di muqabil dan
     însan e b'şiklê peri— (Feqiyê Teyran ~1620)

Herwiha

• muqabil

Etîmolojî

Ji erebî

Jê

• miqabilen
• miqabilî

Werger

• Elmanî: gegenüberliegend ^→ de, gegenüber ^→ de, ^?gegenläufig ^→ de
• Erebî: ^?مقابل ^→ ar
• Farisî: ^?مقابل ^→ fa
• Inglîzî: opposite ^→ en
• Tirkî: mukabil ^→ tr, ^?karşı ^→ tr