miqabil

Kurdî

Rengdêr

miqabil

1. hember, hevber, beraber, pêşber, li ber hev
   • Xurşîd e mah û müşteri
     Pêrû di muqabil dan
     însan e b'şiklê peri— (Feqiyê Teyran ~1620)

Herwiha

• muqabil

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• miqabilen
• miqabilî

Werger

• Almanî: gegenüberliegend → de, gegenüber → de, ^?gegenläufig → de
• Erebî: ^?مقابل‎ → ar
• Farisî: ^?مقابل‎ → fa
• Inglîzî: opposite → en
• Tirkî: mukabil → tr, ^?karşı → tr