minare

Kurdî

navdêr, mê

sê minare

Wate

1. bircên bilind û zirav yên mizgeftan ku miwezin ji ezanê didin

Herwiha

• mînare
• munare

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: مناره

Bide ber

• minar

Ji

ji erebî منارة (fenerxane, ronahîxane), hevreha aramî ܡܢܪܬܐ (minarta: mûmdank, fener), îbrî מנורה (minora: mûmdank) ji mi- + rehê n-w-r- (ron kirin, geş kirin) ku herwiha serekaniya peyva nûr (ronahî) ye. Ji eynî rehî: Enwer, minewer, Nûrî.

Werger

• Bosnî: minaret ^→ bs m, munara ^→ bs nêr
• Elmanî: Minarett ^→ de nêtar
• Erebî: مئذنة ^→ ar, منارة ^→ ar, ^?الطربال ^→ ar, ^?الفنار ^→ ar, ^?مأذنة ^→ ar
• Estonî: minarett ^→ et
• Fînî: minareetti ^→ fi
• Frensî: minaret ^→ fr m
• Holendî: minaret ^→ nl
• Inglîzî: minaret ^→ en
• Xirwatî: minaret ^→ hr m
• Polonî: minaret ^→ pl m
• Sirbî:

  Kirîlî: минарет nêr

  Latînî: minaret ^→ la m

• Spanî: alminar ^→ es m, minarete ^→ es m
• Tirkî: minare ^→ tr

Îtalî

lêker

Wate

1. mîn kirin, elxam kirin

Tirkî

navdêr

Wate

1. minare