merdane

Kurmancî

Hoker

merdane

1. bi merdî, bi camêrî

Etîmolojî

Ji merd + -ane

Ji wêjeya klasîk

• Wey mubtilê mudde'iyê kazib
  Merdane dibexşî canî erzan
  Heyfa ko bi mir giran î lerzan — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Werger

• Almanî: Rolle → de m, ^?Zylinder → de
• Erebî: كريم‎ → ar,سخي‎ → ar
• Farisî: با جوانمردی‎ → fa, با رادمردی‎ → fa, بامگردان‎ → fa
• Tirkî: merdane → tr, erkekçe → tr, mertçe → tr, silindir → tr

Tirkî

Navdêr

merdane

1. dolik, balor, şewebe, satif, merdane, kirtnak, kirdane, kirdanek, kirdang, tûx
2. dolik, tîrok, tîr, darê tîrê, darkilor, şûpik

Rengdêr

merdane

1. bi mêranî, bi merdî, mêrane, merdane