meras

Kurmancî

Navdêr

Tewandina meras
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	meras	meras
Îzafe	merasa	merasên
Çemandî	merasê	merasan
Nîşandera çemandî	wê merasê	wan merasan
Bangkirin	merasê	merasino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	merasek	merasin
Îzafe	meraseke	merasine
Çemandî	merasekê	merasinan

meras m

1. benê ku ji hiriyê tê ristin
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. pêlav, sol, şekal
   • Dema ku karê erebê nedibû, meras (sol) boyax dikirin. — (M. Şirin Dağ: Waris (mîratxur), Kovara Bîrnebûn, hj. 26, r. 41, bihar 2005)

Herwiha

• meres — Reşwî

Bide ber

• miraz
• mîras

Jê

• merasçêker
• merasdirû
• merassaz
• merassazî

Etîmolojî

Binêrin meres.

Lîtwanî

Navdêr

meras n

1. (meslek) reîsê belediyê, şaredar
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Çavkanî

Ev made ji wergerên reîsê belediyê hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}