mehf

Kurdî

Navdêr

mehf

1. mehf bûn: hilweşîn, têk çûn, ruxîn, wêran bûn, xirab bûn
2. mehf kirin: hilweşandin, têk birin, ruxandin, wêran kirin, xirab kirin

Herwiha

• mahf
• mahif
• maf (2)
• mehif

Ji wêjeyê

E.J.Keal ji aliyê mûsiyûma şahanî ya zankoya Ontario (Kanada) ve hatiye şandin, bo li derdora wa keleha kevnare lêgerîn û kolanê bike. Di wan kar û barên xwe de, Keal pêrgî çandeke avahiya pir pêşkeftî, hinde burc û xanî û qesrek balkêş hatiye. Wek diyar dibe, ew avahî ji dawiya dema Parthan de (226 B. Z.) maye. Mixabin gelek kevir û stûn û bermayên wê kelehê ji aliyê gundiyan ve bo avakirina mal û sincan hatine hilkirin û şkandin û bikaranîn. Wilo jî parek mezin ji wê kelepora kurdî ya mêjûyî û giring hatiye mehfkirin.

(Cankurd: "Baronê Diz û Keleşan", jêwergirtin: Peyam.eu, 7/2009)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Bikaranîn

Lêker:

• mehf bûn
• mehf kirin

Navdêr:

• mehfbûn
• mehfkirin

Rengdêr:

• mehfbûyî
• mehfkirî

Jê

• mehfbar
• mehfbarî
• mehfber
• mehfberî
• mehfî
• mehfkar
• mehfkarî
• mehfker
• mehfkerî

Werger

• Almanî: Zerstörung → de m
• Fînî: tuho → fi
• Inglîzî: destruction → en, desolation → en, annihilation → en, downfall → en, obliteration → en
• Tirkî: mahv → tr, harab olma, yıkılma → tr, ortadan kalkma → tr, çökme → tr, bozulma → tr, mahıv → tr, ^?batmak → tr