meşûr

Kurdî

Rengdêr

meşûr

1. navdar, binavûdeng, nas, naskirî, kesa/ê pirr tê nasîn
2. bernas

Herwiha

• meşhûr

Etîmolojî

Ji erebî مَشْهُور (meşhûr)

Jê

• meşûrî
• meşûrîtî
• meşûrtî

Ji wêjeya klasîk

Rabin ji amê dûr bikin
Nabit surrê meşhûr bikin
Bi derkevin ji Hêşetê *— (Feqiyê Teyran ~1620)

Werger

• Farisî: شناخته ^→ fa
• Inglîzî: famous ^→ en, renowned ^→ en, reputed ^→ en
• Tirkî: angin ^→ tr, meşhur ^→ tr