meş

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /mɛʃ/
• Kîtekirin: meş

Navdêr

Tewandina meş
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	meş	meş
Îzafe	meşa	meşên
Çemandî	meşê	meşan
Nîşandera çemandî	wê meşê	wan meşan
Bangkirin	meşê	meşino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	meşek	meşin
Îzafe	meşeke	meşine
Çemandî	meşekê	meşinan

meş m

1. birêveçûn, livîn, nerawestîn, nesekinîn, piyase
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. (siyaset) xwepêşandan, xwenîşandan, tezewirat, demonstrasyon
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Ji wêjeya klasîk

• Nêrgizên qamet zumurrud sergiran hatin xiram
  Çar-i etrafan bi ref ref lê bi meş tên siy û qaz
  Dil bi kê dim ez ji wan heryek bi xencan dil dibin — (Melayê Cizîrî, Dîwan, ~1640)

Bide ber

• maş
• mêş
• miş
• Mûş

Hevdeng

• beş
• geş
• heş
• leş
• reş
• (devokî ji xweş) xeş

Jê

• meş kirin (lêker)
• meşandin
• meşandî
• meşî
• meşîn
• meşîner
• meşînerî
• meşkirin (navdêr)
• meşkirî (rengdêr)
• meşvan
• meşvanî

Etîmolojî

Ji erebî ji rehê م ش ي‎ (m-š-y, “bi rê ve çûn”), dema borî مشا (meşa, “meşî, meşiya”).

Werger

• Almanî: Marsch → de nêr, ^?Wanderung → de m
• Farisî: راه پیمایی → fa, ^?دویدن → fa
• Îngilîzî: course → en, march → en, walk → en, trek → en, ^?coppes → en
• Spanî: marcha → es
• Tirkî: yürüyüş → tr, marş → tr, eşkin → tr, ^?link → tr