mafdar

Kurdî

Rengdêr

mafdar

1. Kesa/ê maf ango heq heye tiştekî bike.

   Li welatên demokrat herkes mafdar e kêmasiyên hikûmetê rexne bike.

Herwiha

• bimaf
• xudanmaf
• xudîmaf
• xwedanmaf
• xwedîmaf
• xwidanmaf
• xwidîmaf

Hevmane

• biheq
• heqdar
• xudanheq
• xwedanheq
• xwedîheq
• xwidanheq

Dijmane

• bêmaf
• bêheq

Etîmolojî

maf + -dar

Jê

• (Lêker) mafdar bûn
• (Navdêr) mafdarkirin
• (Navdêr) mafdarbûn
• mafdarî

Werger

• Almanî: ^?gerechterweise → de
• Erebî: حقاني‎ → ar, صاحب حق‎ → ar, ^?مستحق‎ → ar
• Farisî: صاحب حق‎ → fa, محق‎ → fa
• Inglîzî: eligible → en, entitled → en, ^?eligibility → en
• Tirkî: haklı → tr, meşru → tr, muhik → tr, ^?hak sahibi → tr