mafdar

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: maf·dar

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
mafdar		herî mafdar (merkezî) tewrî mafdar (rojavayî)

mafdar

1. Kesa/ê maf ango heq heye tiştekî bike.

   Li welatên demokrat herkes mafdar e kêmasiyên hikûmetê rexne bike.

Herwiha

• bimaf
• xudanmaf
• xudîmaf
• xwedanmaf
• xwedîmaf
• xwidanmaf
• xwidîmaf

Hevmane

• biheq
• heqdar
• xudanheq
• xwedanheq
• xwedîheq
• xwidanheq

Dijmane

• bêheq
• bêmaf

Etîmolojî

Ji maf +‎ -dar.

Jê

• mafdar bûn (lêker)
• mafdarbûn (navdêr)
• mafdarî
• mafdarkirin (navdêr)

Werger

• Almanî: ^?gerechterweise → de
• Erebî: حقاني → ar, صاحب حق → ar, ^?مستحق → ar
• Farisî: صاحب حق → fa, محق → fa
• Îngilîzî: eligible → en, entitled → en, ^?eligibility → en
• Tirkî: haklı → tr, meşru → tr, muhik → tr, ^?hak sahibi → tr