mafdar

Kurdî

Rengdêr

mafdar

1. kesa/ê maf ango heq heye tiştekî bike
   • Li welatên demokrat herkes mafdar e kêmasiyên hikûmetê rexne bike.

Herwiha

• bimaf
• xudanmaf
• xudîmaf
• xwedanmaf
• xwedîmaf
• xwidanmaf
• xwidîmaf

Hevmane

• biheq
• heqdar
• xudanheq
• xwedanheq
• xwedîheq
• xwidanheq

Dijmane

• bêmaf
• bêheq

Etîmolojî

maf + -dar

Jê

• (Lêker) mafdar bûn
• (Navdêr) mafdarkirin
• (Navdêr) mafdarbûn
• mafdarî

Werger

• Almanî: ^?gerechterweise ^→ de
• Erebî: حقاني ^→ ar, صاحب حق ^→ ar, ^?مستحق ^→ ar
• Farisî: صاحب حق ^→ fa, محق ^→ fa
• Inglîzî: eligible ^→ en, entitled ^→ en, ^?eligibility ^→ en
• Tirkî: haklı ^→ tr, meşru ^→ tr, muhik ^→ tr, ^?hak sahibi ^→ tr