mêrkirin

 Ji bo lêkerê binêre: mêr kirin

Kurdî

Navdêr

mêrkirin mê, bo lêkerê binere mêr kirin

1. şûkirin, (keç) zewicîn, bûn jina kesekî
   • - Ax, dayê can, wextê min û mêrkirinê nîn e. Min ji te ra gotiye, ez dixwazim bixwînim." — (Sîma Semend, Xezal, Weşanên Nûdem, 1996)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: مێرکرن‎

Etîmolojî

Ji mêr + kirin.

Bide ber

• jinanîn

Têkildar

• dan şû
• zewicandin

Etîmolojî

Ji mêr + kirin.

Werger

• Tirkî: evlenme → tr, varma → tr