mêhreban

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

mêhreban

  1. dilovan, dilpak
    • Dayikî Cemal ji ber adet û orfên civaka paşverû zû strangotin terikand û heya mirinê xwe wenda kir da ku kes wê mîna hunermend nas neke. Ew jineke xêrxwaz, nefs bilind û gelek mêhreban bû. — (Jiyana Dayikî Cemal [arşîv], bernamegeh.org2019)
    • Bi navê xwedê yê mezin û mêhreban, birayê rêzdar, dibistan ji bo zarok û ciwanan tune ne, perwerde ne ji bo keçan û ne jî ji bo kuran tune ye, em rica ji kesên xwedî bîr û ra dikin ku dibistanan ji bo zarokan vekin. — (Li Cerablusê çi diqewime [arşîv], rudaw.net2016)
    • Lê Xanî di Mem û Zînê de bi vegotina mîrê Kurd Emîr Z(ey)neddîn dest bi hikayetê diket ku ew li Cizîr(a) Botan hukumdariya taîfeyên Kurd diket ku ew emîrekî mêhreban, comerd, xêrker, xêrxwaz û xwştivîyê xwas û 'amê Kurdan e. — (NûbiharMuqayeseyek digel Mesnewiya Kurdî [arşîv], Ehmed Şerîfî (wergêr Ayhan Geverî), hj. 131, r. 21)

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji farisî [Peyv?].

Werger[biguhêre]