lûf

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /luːf/
• Kîtekirin: lûf

Navdêr

lûfikê firaxan

lûfikê serşûştinê (spî)

lûf n

1. pateyê zivir yê ku mirov şampoyê yan sabûnê lê dide û li bedena xwe dide daku paqij bibe
   (herwiha aman jî pê tên şûştin)
   • - Îşev şeva min û te ye cîgerim, dereng nemîne temam!
     - Ez ê sabûn û lûfik jî bînim. — (Suhbetek di navbera du siyasetvanên tirk, M. Agar û Erkan Mumcu, de li gor Lotikxane.com, 5/2007)

Herwiha

• lîf
• lîfik
• lîfk
• lufik
• lûfik
• lûfk
• lwîf
• lwîfik
• lwîfk

Bide ber

• lof

Jê

• lûf kirin (lêker)
• lûfkirin (navdêr)
• lûfkirî (rengdêr)

Bide ber

• şûnik

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Erebî: إسفنج → ar,, ^?الوثیل → ar
• Farisî: لیف → fa, کیسه → fa
• Fînî: pesusieni → fi
• Fransî: éponge → fr
• Îngilîzî: (cleaning) sponge → en, ^?grain → en
• Latînî: spongia → la
• Tirkî: sünger → tr, lif → tr, kese → tr