kewn

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. saxlemî, tendiristî, rewşa saxlemiya kesekî
   • Hatin ser kewna xwe. (bi ser xwe ve hatin, sax bûn)
   • Derbasî be kekê delal û hêja... Ez hêvî dikim ku hûn dê di zûtirîn demê de bêne ser kewna xwe ya berê û hûn ê wekî her gav dîsan bidomînin me bi berhemên xwe yên edebî bitehmijînin. Careke din ez dibêjim derbasî be. — (Zana farqînî bo Mehmed Uzunî, Netkurd.org, 6/2006)

Pîrepend

• Pisîk çû seferê, mişk ket kewna berê

Biwêj

• ji kewna xwe ketin
• ji kewnê xistin
• ji ser kewna xwe ketin
• anîn ser kewna berê

Herwiha

• kewin
• kiyan

Têkildar

• kewdan

Bide ber

• kew
• kevn
• xewn

Jê

• bêkewn
• bêkewnî
• bikewn
• bikewnî
• kewndar
• kewndarî
• kewnder

• kewnderî
• kewndêr
• kewndêrî
• kewnî
• kewnvan
• kewnvanî

Ji Wêjeya Klasîk

Deng ji te ye sewt ji te ye
Awaz ji kewna qudret in
Dest ji te ye çeng ji te ye— (Feqiyê Teyran ~1620, Feqiyê Teyran)

Werger

• Fînî: kunto ^→ fi, terveydentila ^→ fi
• Frensî: condition ^→ fr, santé ^→ fr
• Inglîzî: health ^→ en, condition ^→ en, statuss ^→ en
• Tirkî: ^?form ^→ tr, ^?durum zarfı ^→ tr