kelle

Kurmancî

Navdêr

kelle

1. ser, qoç, qiloç
2. derbeya bi serî, lêdana bi serî (bi taybetî li goga futbolê)
3. gir, tepe

Bide ber

• kele
• kel

Etîmolojî

Bi metatezê ji *kelçe (piçekê kel anku serrût) ji kel + -çe, ji proto-hindûewropî *gal- (hilû, rût, bêmû, kel, keçel), hevrehên kurmancî kel, kele, kelle, kulox, hilû, farisî کل‎ (kel), كله‎ (kelle), latînî calvus (> fransî chauve), rusî голый (goliy: rût), îngilîzî callow, almanî kahl, holendî kaal, çekî û holý, slovenî gol, polonî goły...

Werger

• Îngilîzî:^?cranium → en

Tirkî

Navdêr

kelle

1. serî
2. kilox, cimcim, qoq, qaqim, kele
3. şo

   Peynir kellesi. ― Şoyê penêr.

4. qulat

   Şekerin kellesi. ― Seriyê şekir.

5. silm, simil

   Buğday kelesi ― Silma genim.