kek

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr 1[biguhêre]

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kek kek
Îzafe kekê kekên
Çemandî kekî kekan
Nîşandera çemandî kekî wan kekan
Bangkirin keko kekino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kekek kekin
Îzafe kekekî kekine
Çemandî kekekî kekinan
birayê mezin anku kek/kak li çepê û birayê biçûk anku birak li rastê

kek nêr, k-ya nerm (1, 2)

  1. birayê mezin
    Kekê min Hesen çûye ber pezî.
  2. rêzdar, birêz, hêja, ezîz
    Kek Elî, tu rewşê çawa dibînî?
  3. bab, bav
  4. bapîr, kal

Herwiha[biguhêre]

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

Binêre herwiha[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Hevreha soranî کاک(kak, kek, kak) û کاکه(kake, keko, kako), bextiyarî گگه(gegê, bira) û کاکا(kaka, mam, ap), belûçî کاکہ(kake, xal, birayê dayê), maratî काका (kaka: mam, ap), hindî चाचा (çaça: mam, ap), urdûyî چچا(çeça, mam, ap), belkî ji proto-îranî lê herwiha bi zimanên austronezîkaka maneya bira yan xuşk dide: endonezyayî kakak, kak, malezî kak, kaka, kakak, kakang, akak, akang, kang yan jî çînî 哥哥 (gēge, gogo, koko).. Dikare herwiha peyveke gerok jî be, wek mama (dayik) û papa / baba ku di kurdî de bûye bab / bav. Bi kurmanciya rojhilatî "kak" maneya "kek, birayê mezin" dide lê bi kurmanciya rojavayî wateya "bab, bav" dide.

[biguhêre]

Werger[biguhêre]

Navdêr 2[biguhêre]

kek

  1. (şîrînahiyek) Guhartoyeke kêk.

Tirkî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

kek

  1. kêk