kefik

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: ke·fik

Navdêr

kefik

kefik m

1. Amûra ku ji bo carûkirinê, sewaxkirinê tê bikaranîn.

   Hevmane: malinc

2. Cihê kevir tê xistin ê çeqelîkan.

Hevmane

• male

Jê

• kefik kirin (lêker)
• kefikkirin (navdêr)
• kefikkirî (rengdêr)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: maurerkelle → de
• Farisî: برآمدگی → fa, قوس → fa, انحنا → fa
• Îngilîzî: trowel → en, ^?mould → en
• Tirkî: mala → tr, dışık → tr, küf → tr, ^?kefe → tr, ^?köpük → tr