kefaret

Kurmancî

Navdêr

Tewandina kefaret
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kefaret	kefaret
Îzafe	kefareta	kefaretên
Çemandî	kefaretê	kefaretan
Nîşandera çemandî	wê kefaretê	wan kefaretan
Bangkirin	kefaretê	kefaretino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kefaretek	kefaretin
Îzafe	kefareteke	kefaretine
Çemandî	kefaretekê	kefaretinan

kefaret m

1. bedel ve kirin, bedelê ku ji ber gunehekê yan tawanekê tê dan

   Bira îşla kefareta gunehan be.

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: کەفارەت

Nêzîk

• kêferat

Jê

• kefaretkar

Bide ber

• kefalet

Binêre Herwiha

• kafir
• kufir

Etîmolojî

Ji erebî كفارة (kefarez^t) ji كفر (niximandin, nepenî kirin), hevreha aramî כפרא (kipara), akadî keparû (jê birin), ji îbranî כָּפַר (kafar)

Werger

• Almanî: Sühne → de m
• Farisî: کفارت → fa
• Fînî: hyvitys → fi, korvaus → fi
• Îngilîzî: redemption → en, penance → en, atonement → en, expiation → en, propitiation → en, penitential → en
• Tirkî: kefaret → tr

Tirkî

Navdêr

kefaret

1. kefaret