kefîl

Kurmancî

Navdêr

kefîl

1. derhûd, temînker, garantîker, misogerker, garantor, sozder,
   kesa/ê ku sozê dide ku eger deyndar deynê xwe nede, ew dê bide

   Eger te ti kefîl tine bin, banke belkî deynî nede te.

2. Her kesa/ê ku sozekê dide ku dê berpirsiyar be eger kesek din erkê xwe bi cih neîne.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. Her kesa/ê ku sozekê dide.

   Ez kefîl ku ew dê biçin.

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: كه‌فیل‎

Ji wêjeya klasîk

• Can didirim guft-i bi yek bûse de
  Lê bibitin le'lê şekerxa kefîl
  Gerçi di nêv helqeya şêran im ez — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Têkildar

• kefalet
• kefaletname
• kefilandin

Etîmolojî

Ji erebî كفيل‎

Werger

• Erebî: كفيل‎ → ar, ضامن‎ → ar, ^?الحمیل‎ → ar, ^?الضمین‎ → ar, ^?القبیل‎ → ar, ^?الكفیل‎ → ar
• Farisî: کفیل‎ → fa, کفیل‎ → fa
• Fînî: takaaja → fi
• Îngilîzî: guarantor → en,bondsman → en, sponsor → en
• Tirkî: kefil → tr