kedxwar
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
kedxwar mê û nêr
- Kesê/a dest datîne ser keda kesên din, keda kesên din dixwe.
- Kedxwarekî bêbav e ew.
- Di nava van mijaran de hemberî kedxwar û zordestan stranên serhildan, berxwedanê cihekî mezin digirin. — (Feramez Fîkrî Çevirel, Dîroka Wêjeyê Kurdî: [arşîv], Na Yayınları, 2019, r. 163)
Etîmolojî[biguhêre]
Werger[biguhêre]
- Farisî: برده دار → fa
- Tirkî: sömürücü → tr, anaforcu → tr, istismarcı → tr, ahtapot gibi → tr
Rengdêr[biguhêre]
kedxwar
- Kesê/a dest datîne ser keda kesên din, keda kesên din dixwe.
- Axa kedxwar in. — (Abdurrahman Aydoğdu, Gotinên Pêşiyan [arşîv], Na Yayınları, r. 12)
- Yanî timî xwediyekî te heye, dê hebe, lê ez, ez azad im. Te yekî zirbiyan ji xwe re kiriye bav û xwedî. Te xwe înkar kiriye. Tu bûyî malê yekî biyan û ne ji cinsê xwe. Yekî sitemdar, zalim, kedxwar. — (Mehmed Tekçe., Azadîstan [arşîv], Na Yayınları, r. 92)