kalkışmak

Tirkî

Lêker

kalkışmak

1. lê rabûn
2. rabûn, peyandin, rabûn ser xwe, xwe di ber re kirin, xwe tê dan (bêyî ku yek li behre, hêz û derfetên xwe birame, ji bo kirinê rabe dest biavêje tiştekî)

   hastalığını düşünmeyerek evi badana etmeye kalkıştı bêyî ku li nexweşîna xwe bifikire rabû dest avêtiye spîkirina xanî

3. dest pê kirin

   onu haberdar etme, sonra herşeyi araştırmaya kalkışır qet wê agahdar meke, paşê wê rabe dest bi vekolandina her tiştî bike

4. ser xwe rabûn, serî rakirin, serî hildan