kalîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /kɑːˈliːn/
• Kîtekirin: ka·lîn

Lêker

kalîn (lêkera negerguhêz)
Rehê dema niha:
RP. Niha
	ez	dikalim
	tu	dikalî
	ew	dikale
	em, hûn, ew	dikalin
Fermanî	Yekjimar	bikale
	Pirjimar	bikalin
Rehê dema borî:  /
RP. Boriya sade
	ez	kalîm / kaliyam
	tu	kalî / kaliyayî
	ew	kalî / kaliya
	em, hûn, ew	kalîn / kaliyan
Formên din:

kalîn negerguhêz

1. nalîn, kişkizîn, zarin, zîwîn, nalincîn, zarin kirin, merîn, likîn

Tewîn

-kal-

Etîmolojî

Ji kal +‎ -în.

Ji wêjeya klasîk

• Da tu herfên muhbetê yek yek ji hev kî imtiyaz
  'Aşiqan bêgav-i lew kalîn ji dil tên şubhê re'd
  Wan ji bala lê dibarin wek birûskan remz û naz — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Werger

• Almanî: ^?Gestöhn → de
• Farisî: ناله کردن‎ → fa
• Îngilîzî: blat → en
• Tirkî: inilemek → tr, inleme → tr, inlemek → tr, inleyiş → tr, melemek → tr, ^?meleme → tr

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kalîn	kalîn
Îzafe	kalîna	kalînên
Çemandî	kalînê	kalînan
Nîşandera çemandî	wê kalînê	wan kalînan
Bangkirin	kalînê	kalînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kalînek	kalînin
Îzafe	kalîneke	kalînine
Çemandî	kalînekê	kalîninan

kalîn mê

1. Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.

   (Nimûneyekê bide) (biguhêre)