kahîn
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
| Zayenda mê ya binavkirî | ||
|---|---|---|
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | kahîn | kahîn |
| Îzafe | kahîna | kahînên |
| Çemandî | kahînê | kahînan |
| Nîşandera çemandî | wê kahînê | wan kahînan |
| Bangkirin | kahînê | kahînino |
| Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | kahînek | kahînin |
| Îzafe | kahîneke | kahînine |
| Çemandî | kahînekê | kahîninan |
kahîn mê
- Kesê ku radibe bi gehandina di navbera Xwedê yan xwedawend u mirovan da. Di encam da karê wan dimîne li ser beş, qurbanîdan, nîşandanên ayînî yan pêşbînî.
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- Kesa/ê ku bikare bizane ku bûyer dê biqewimin berî ku biqewimin.
- Kahînê bi nave Laonicus Chalcondyles pirtûkeke bi navê “Hilweşandina Împaratoriya Tirk” nivîsiye û weke kehanet behsa têkçûna împaratoriya tirk kiriye. Ev kahîn di navbera salên 1425 û 1490-î de jiyaye. Ew eslê xwe grekîyekî –yunanîyekî- Atînayê bûye û li Konstantînopolîsê – Stenbolê – jiyaye. Wî gotiye yê ku Stenbolê fetih bike navê wî ”Mehmed” e. Rast derketiye. Fatîh Siltan Mehmed Stenbol fetih kiriye. Wî gotiye dê Împaratoriya Osmanî hilweşe. Rast derketiye, hilweşiyaye. — (Lokman Polat, Lotikxane.com, 10/2007)
Herwiha[biguhêre]
Têkildar[biguhêre]
Jê[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji erebî كاهن (kahin), hevreha aramî ܟܗܢܐ / כהנא (kahna), îbranî כוהן (kohên) ji כונ (k-w-n-: rabûn, sekinîn > kurdî kewn), amharî ካህን (kahn)...