irtihal

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	irtihal	irtihal
Îzafe	irtihala	irtihalên
Çemandî	irtihalê	irtihalan
Nîşandera çemandî	wê irtihalê	wan irtihalan
Bangkirin	irtihalê	irtihalino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	irtihalek	irtihalin
Îzafe	irtihaleke	irtihaline
Çemandî	irtihalekê	irtihalinan

irtihal mê

1. birêketin, çûn
2. barkirin, koçkirin
3. (mecazî) mirin, wefat, koça dawî

Herwiha

• îrtîhal
• îrtihal

Etîmolojî

Ji erebî ارتحال‎ (irtiḥal, “hw”) ji رحل‎ (reḥele, “bi rê ketin, çûn”). Ji heman rehî: rehl.

Werger

• Tirkî: ^?irtihal → tr

Tirkî

Navdêr

irtihal

1. irtihal
2. birêketin, çûn
3. barkirin, koçkirin
4. (mecazî) mirin, wefat, koça dawî