irf
Kurmancî[biguhêre]
Bilêvkirin[biguhêre]
[biguhêre]
irf nêr
- edet, baw, texlîd, norm, asa, çande, kultûr,
awayê normal yê rabûn û rûniştina mirovekê/î yan civakekê,
şêweyê asayî yê birêvebirina karûbaran yan karûbarekî di civakekê de- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Herwiha[biguhêre]
Jê[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji erebî عرف ('urf) ji rehê عرف ('erefe, “zanîn, nasîn”), hevreha aramî ܥܘܪܦܐ ('urrafa). Ji eynî rehî: arif, Arif, Irfan, Marûf, marîfet, tarîf...