imla

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. rastnivîsîn, rastnivîs, vekît, ortografî
2. imtihan (bi taybetî ya rastnivîsînê)

Ji

ji erebî املاء (imlai: rastnivîsîn) ji aramî מל (milê: tijî, dagirtî; nivîsa bidiyakrîtîk, nivîsa bi herfên bideng/ vokal) ji rehê מלי (m-l-y-: dagirtin, tijî kirin, mişt kirin

Ji wêjeya klasîk

Herfên reqemê lewha wucûda mi bixwan
Da qenc-i bibînî ko çi imla yim ez
Zahir tu perîşaniya halê mi nebîn— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Erebî: املاء ^→ ar
• Inglîzî: orthography ^→ en
• Elmanî: ^?Diktat ^→ de m
• Latînî: orthographia ^→ la
• Tirkî: imla ^→ tr, yazım ^→ tr

Tirkî

navdêr

Wate

1. vekîte, rastnivis, rênivîs, verês, darêj, îmla