imla

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /ɪmˈlɑː/
• Kîtekirin: im‧la

Navdêr

Tewandina imla
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	imla	imla
Îzafe	imlaya	imlayên
Çemandî	imlayê	imlayan
Nîşandera çemandî	wê imlayê	wan imlayan
Bangkirin	imlayê	imlayino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	imlayek	imlayin
Îzafe	imlayeke	imlayine
Çemandî	imlayekê	imlayinan

imla m

1. rastnivîsîn, rastnivîs, vekît, ortografî
2. imtihan (bi taybetî ya rastnivîsînê)

Etîmolojî

Ji erebî املاء (imlai: rastnivîsîn) ji aramî מל (milê: tijî, dagirtî; nivîsa bidiyakrîtîk, nivîsa bi herfên bideng/ vokal) ji rehê מלי (m-l-y-: dagirtin, tijî kirin, mişt kirin

Ji wêjeya klasîk

• Herfên reqemê lewha wucûda mi bixwan
  Da qenc-i bibînî ko çi imla yim ez
  Zahir tu perîşaniya halê mi nebîn — (Melayê Cizîrî, Dîwan, ~1640)

Werger

• Almanî: ^?Diktat → de m
• Erebî: املاء → ar
• Îngilîzî: orthography → en
• Latînî: orthographia → la
• Tirkî: imla → tr, yazım → tr

Azerî

Navdêr

imla

1. (zimannasî) rastnivîsîn, ortografî

Çavkanî

Ev made ji wergerên ortografî hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

Tirkî

Navdêr

imla

1. vekîte, rastnivis, rênivîs, verês, darêj, îmla