iftira

Kurdî

Navdêr

iftira mê

1. bêbextî, newehî, buxtan, qeremetî, tawanbarkirina kesekî bi bihaneyên derew û bêbingeh

   Ew iftirayan li min dike.

   Ew derewan li ser min dike daku min tawanbar bike.

Herwiha

• iftîra
• îftira
• îftîra

Hevwate

• bêbextî
• buxtan

Jê

• iftiraçî
• iftirayî
• (Lêker) iftira kirin

• (Navdêr) iftirakirin

• (Rengdêr) iftirakirî

Etîmolojî

Ji erebî إِفْتِرَاء‎ (ʾiftirāʾ, “derew”).

Werger

• Çînî: 誹謗 → zh, 诽谤 → zh
• Almanî: Verleumdung → de m, Beleidigung → de m, üble Nachrede → de
• Erebî: إفتيرا‎ → ar
• Farisî: إفتیرا‎ → fa
• Fînî: kunnianloukkaus → fi, herjaus → fi, solvaus → fi
• Fransî: calomnie → fr m
• Holendî: laster → nl m, smaad → nl
• Inglîzî: slander → en, defamation → en, aspersion → en, calumny → en, false accusation, calumniation → en, denigration → en, malediction → en, obloquy → en, scandal → en, smear → en, defamatory imputation vilification
• Îtalî: calunnia → it m
• Tirkî: iftira → tr, kara çalma, bühtan → tr, isnat → tr
• Yûnanî: δυσφήμηση (dysfímisi)

Tirkî

Navdêr

iftira

1. şiltaxî, nebî, neweyî, şel, êtî, êtik, newî, nîq, qewat, bêbextî, îftira, buxtan

Etîmolojî

Ji erebî إِفْتِرَاء‎ (ʾiftirāʾ)