Here naverokê

hil

Ji Wîkîferheng

Bilêvkirin

[biguhêre]

Rengdêr

[biguhêre]

hil

  1. li jor, bilind
  2. geş, gur, xweş, hilkirî, vêxistî
    Agirek hil li serê çiyayî diyar bû.

Ji wêjeya klasîk

[biguhêre]
  • Çengalê zulfan tab-i da
    Da 'işq-i hil bit pêl-i-pêl
    Qelbê me bê cellab-i da
     — (Melayê CizîrîDîwan~1640)

Herwiha

[biguhêre]

Bide ber

[biguhêre]

Binêre herwiha

[biguhêre]

Etîmolojî

[biguhêre]

Hevreha soranî هه‌ڵ (heł), pehlewî ul, zazakî er, partî hirz, avestayî ǝrǝδβa, sanskrîtî ऊर्ध्व (ūrdhvá), latînî arduus (bilind), arbor (dar), îrlendî ard, hîtîtî harduppi... hemû ji proto-hindûewropî *h₂erHdʰ- (bilind, mezin bûn, gir bûn). Bi maneya cihê bilind jî hatiye bikaranîn, we Helgurd, Hilwend, Hilberz ko nav ên çiyayan in.

Werger

[biguhêre]
[biguhêre]

hil m

  1. hel an jî hilî, xişireke avzêrkirî ye ku bo xemilandin û zîneta jinan tê bikaranîn
    • Wekî ristek hil û mircan
      Vebestî gerdene Leyla.
       — (Seydayê Tîrêj)

Werger

[biguhêre]
[biguhêre]

hil cins hewce ye (c=m: mê, c=n: nêr, c=mn: mê û nêr, c=nt: nêtar)

  1. Guhartoyeke hêl (riwekek û biharata wê).