hicr

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /hɪd͡ʒɾ/
• Jihevqetandin: hicr

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hicr	hicr
Îzafe	hicra	hicrên
Çemandî	hicrê	hicran
Nîşandera çemandî	wê hicrê	wan hicran
Bangkirin	hicrê	hicrino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hicrek	hicrin
Îzafe	hicreke	hicrine
Çemandî	hicrekê	hicrinan

hicr mê

1. koç, mişextî, awaretî, koçberî, penaberî, mihacirî, rev
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• hicir

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• hicrî
• mihacir
• mihacirî

Ji wêjeya klasîk

• Qendîlê felek bi wê teyîsa
  Mexmûrê xebûqê derdê hicran
  Muştaqê sebûhê weslê canan — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Werger

• Farisî: هجر‎ → fa