hezîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /hɛˈziːn/
• Kîtekirin: he·zîn

Lêker

hezîn lêkera xwerû, negerguhêz

1. evandin, hez kirin, hezandin, viyan

   Ew ji min naheze. (Ew min naevîne. Ew ji min hez nake.)

2. pê hesîn, hest pê kirin

   Ez bi derdên dilî dihezin.

3. kesa/ê dihez, kesa/ê dilerize
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeyê

• got Rilke
  tu Rilke dihezî? — (Charles Bukowski: Gengeşiyek din, wergerrandin: Sîmar Masîcanik, Xwejen.blogspot.com, 1/2006)

Tewîn

-hez-

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: هه‌زین‎

Herwiha

• hizîn

Etîmolojî

Ji hez +‎ -în.

Werger

• Almanî: erbeben → de, erzittern → de, pendeln → de, gramvoll → de
• Farisî: اندوه‎ → fa, حزن‎ → fa
• Îngilîzî: dreary → en
• Tirkî: yıkılmak → tr, hazin → tr, ^?göçme → tr, ^?göçmek → tr

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hezîn	hezîn
Îzafe	hezîna	hezînên
Çemandî	hezînê	hezînan
Nîşandera çemandî	wê hezînê	wan hezînan
Bangkirin	hezînê	hezînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hezînek	hezînin
Îzafe	hezîneke	hezînine
Çemandî	hezînekê	hezîninan

hezîn mê

1. Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)