hesîn

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Lêker 1[biguhêre]

hesîn

  1. pê hesîn, hay jê bûn, jê agadar bûn, hest pê kirin
    • Te her carê ez hembêz dikirim min bêtir ji dinyayê hez dikir, bêtir bi bişkivîna dar û beran dihesiyam. — (Rûbar ElîSpêle, Nûbihar, 2022, r. 33)

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

Têkildar[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji hes +‎ în.

[biguhêre]

Werger[biguhêre]

Lêker 2[biguhêre]

hesîn

  1. (devê birrekê xweş kirin) Binere: hesûn

Werger[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî hesîn hesîn
Îzafe hesîna hesînên
Çemandî hesînê hesînan
Nîşandera çemandî hesînê wan hesînan
Bangkirin hesînê hesînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî hesînek hesînin
Îzafe hesîneke hesînine
Çemandî hesînekê hesîninan

hesîn

  1. Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.

Werger[biguhêre]