hempa

Kurmancî

Rengdêr

hempa

1. hevta, hevber, beramber, heval, kesên yan tiştên li eynî pileyê yan astê

Ji wêjeya klasîk

• Li min pirsek bi dildarî
  Dibit hempayê dîdarî
  Vewesta yim di ferwarî — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Werger

• Farisî: برابر‎ → fa, مانند‎ → fa
• Îngilîzî: equal → en
• Tirkî: denk → tr, omuzdaş → tr, ayaktaş → tr

Etîmolojî

Ji farisî همپا‎ (hempa, “hevpê, hevling”) ji هم‎ (hem, “hev”) + پا‎ (pa, “pê, ling”).

Navdêr

hempa mê û nêr

1. heval, hevkar, hevrê